گیج شدن اکبر زنجانپور در شبی که از او تجلیل شد
اکبر زنجانپور، در مراسم نکوداشت خود که با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد، از مسئولیت سنگین و دشوار کارگردانان، بازیگران و دیگر فعالان عرصه تئاتر گفت.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از ایسنا، نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت، هم‌زمان با زادروز حمید سمندریان با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران و با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، اکبر زنجانپور، نشان ویژه خانه تئاتر را دریافت کرد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: «نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک‌تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.»
او ادامه داد: «سال قبل، مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.»
سپس، تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
در ادامه مراسم، از علی شمس، علیرضا کوشک جلالی و ژاله علو، تقدیر شد.
دوستی هنرمندان تئاتر
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجانپور پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجانپور بوده است، گفت: «آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.»
این داستان‌نویس باسابقه که پیشینه تئاتری دارد، خطاب به حاضران در برنامه افزود: «وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد؛ یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین‌که هستید و سرپا هستید، همین‌که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.»
انسانی شریف و هنرمندی اصیل
در ادامه، مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در این برنامه، در سخنانی بابیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: «تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجانپور بودن صحبت کنم، چون اکبر زنجانپور بودن، اصلاً ساده نیست.»
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجانپور افزود: «نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجانپور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده است.»
این هنرمند، بابیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجانپور ادامه داد: «یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه این‌ها در یک‌جا سخت است و اکبر زنجانپور همه این‌ها را باهم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان باهمه اعضای گروه.»
در ادامه، نوید محمدزاده به‌عنوان نماینده‌ای از نسل جوان، خطاب به زنجانپور گفت: «استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دور خوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شمارا حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.»
دانشجویان محبوب پرویز ممنون
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده است، در سخنانی گفت: «هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.»
او که استاد زنجانپور در دانشگاه بوده است، ادامه داد: «شما از زمان استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد. فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیرمتعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمدعلی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.»
ممنون از زنجانپور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر و به‌عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یادکرد و افزود: «هرچند اکبر سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.»
قوی‌ترین انسان از نگاه اکبرزنجانپور
در پایان این مراسم، اکبر زنجانپور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: «امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم، ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن برمی‌دارد و گذر می‌کند.»
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: «وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کم‌تر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.»
زنجانپور افزود: «امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و این‌ها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.»
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجانپور، به این هنرمند پیشکسوت اهدا شد.
