هیچ‌وقت در ایران این همه بازیگر خلاق نداشته‌ایم
هوشنگ توکلی: چهاردهم اردیبهشت در گاهشمار ایرانی، روز بازیگر نام‌گذاری شده است. این نشانی است از اهمیت این هنر در کشور ما و انسان‌هایی که از این مسیر وارد جهان تئاتر، سینما و تلویزیون می‌شوند.
بازیگری در دوره معاصر با حضور نسلی جدید از هنرمندان، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ما در نسل دوم، سوم و چهارم بازیگران ایران، با انبوهی از علاقه‌مندان روبه‌رو هستیم که فرصت بیشتری برای به نمایش گذاشتن استعداد خود نسبت به نسل‌های گذشته دارند، اما متاسفانه قانونمند بودن هنر بازیگری به سایه رفته و گم شده است.
بازیگری، شکلی از بیان هنرمندانه و توسعه ذهن و خیال است که بعد از پرورش یافتن، خود را به بهترین شکل به نمایش خواهد گذاشت اما اگر به شکل غریزی و حادثه‌ای با آن برخورد کنیم، به مرور ثمره آن چیزی به جز یأس و فقدان انرژی نخواهد بود.
کسی که موفق می‌شود حتی برای دفعات اندک روی صحنه به ایفای نقش بپردازد، وارد دنیای خیال‌انگیز نمایش می‌شود و حیف است اگر استعدادی دارد، کشته شود؛ پس خود فعالان این حوزه باید با مطالعه و جست‌وجو در این زمینه، دانش و آگاهی‌شان را افزایش دهند و خودشان را به چالش بکشانند.
رشد هنر بازیگری در کشور بخشی به هنرمندان و بخشی به مدیریت هنری کشور بازمی‌گردد.
مدیریت هنری باید با افزایش زیرساخت‌ها و فرصت‌های آموزشی در عرصه دولتی و خصوصی، فضا را برای رشد فراهم کند؛ چراکه فراهم و مهیا ساختن بخش‌های زیرساختی از عهده هنرمندان خارج است. هنرمندان در حال معرفی خود هستند و لازم است که حاکمیت فرهنگی با ایجاد شرایط رشد از فرصت‌سوزی جبران‌ناپذیر در این عرصه جلوگیری کند.
ما در ایران هیچ‌گاه این همه نیروی مثبت و خلاق در عرصه بازیگری نداشته‌ایم. این نسل با حداقل‌ها، حداکثر خلاقیت را روی صحنه به ظهور می‌رسانند و قطعا بازیگران پیشکسوت باید با انتقال تجربه با آن‌ها همراه شوند.
نباید تنها به برگزاری بزرگداشت برای هنرمندان نسل گذشته اکتفا کنیم، چراکه بسیاری از پیشکسوتان، توان خوبی برای بیان تجربیات خود دارند و لازم است که فضای انتقال تجربه‌های‌شان با نسل جدید فراهم شود.
اگر هنرمندی باسابقه نتواند تجربه خود را در اختیار نسل‌های بعد بگذارد، رسالت خود را نیمه‌کاره رها کرده است. نسل جوان باید متقاضی آموختن باشد و از پیشکسوت‌ها بخواهد که در این عرصه حضور داشته باشند.
باید بدانیم که بازیگری چیست و چرا انسان‌ها از هزاران سال پیش برای ارتباط با جامعه و دیگر انسان‌ها، بازیگری را انتخاب کردند و چرا همه نمی‌توانند به عنوان بازیگر شناخته شوند. باید به ارزش‌گذاری و بررسی بازیگری با ابعاد مختلف آموزشی و اخلاقی توجه داشته باشیم چراکه در غیر این صورت به نقدهای مخرب و یک‌طرفه خواهیم رسید.
