در گفت‌وگو با علی‌اصغر راسخراد مطرح شد
تبادل و انتشار فرهنگ در سراسر ایران نیاز به برنامه‌ریزی بیشتری دارد
علی اصغر راسخراد، کارگردان نمایش‌های «داغ بارزوها» و «راند آخر» که این روزها در استان یزد روی صحنه هستند، می‌گوید تبادل و انتشار فرهنگ در سراسر ایران نیاز به برنامه‌ریزی بیشتری دارد.
به گزارش ایران تئاتر، این روزها در تئاتر ایران شاهد حضور هنرمندان استانی در پایتخت و برعکس، حضور هنرمندان تهرانی در استان‌ها برای اجرای تئاتر هستیم. قطعا این امر باعث پیشرفت و تغییر در نوع دیدگاه هنرمندان و آموزش می‌شود.
به بهانه اجرای نمایش‌های «داغ بارزوها» و «راند آخر» در استان یزد که کارگردانش ساکن تهران است سراغ راسخراد، کارگردان این دو نمایش رفتیم.
علی اصغر راسخراد، استاد دانشگاه و از مدیران سابق اداره برنامه‌ریزی و تولید تئاتر حرفه‌ای کشور (اداره تئاتر) و کانون نمایش‌های آیینی-سنتی است که با سمت معاون مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بازنشسته شده است و اکنون درمقام کارگردان دو نمایش «داغ بارزوها» و «راند آخر» را در سالن اصلی تالار هنر یزد روی صحنه برده است.
راسخراد که اصالتش یزدی است، درباره اجرای این دو نمایش در شهر نیاکان خود گفت: «در این سی و چند سالی که در تهران زندگی کردم، هرگز از تعلق خاطرم به زادگاهم کاسته نشد و مثل هزارانی دیگر که از دیار خود دل کنده و پای‌ِتخت‌نشین شدند همواره اخبار و اوضاع شهرم را با اشتیاقی بیش از آنکه اگر آنجا بودم، پیگیر بودم و فعالیت‌ها و اجراهای دوستان تئاتری‌ام را دنبال می‌کردم و اینک تصمیم گرفتم تا با اجرای رپرتواری از نمایش‌هایم دوباره با هنرمندان و دوستان تئاتری‌ام در شهر یزد همکاری داشته باشم.»
او ادامه داد: «جای بسیار خوشحالی دارد که اکنون این امکان برای اجرای هنرمندان از برخی استان‌ها فراهم است تا در سالن‌های خوب پایتخت مانند تماشاخانه سنگلج، تئاتر شهر و تماشاخانه ایرانشهر نمایشی را به صحنه ببرند. همچنین شاهد حضور هنرمندان و گروه‌های تئاتری حرفه‌ای کشور در استان‌ها و شهرستان‌ها هستیم که به‌نظرم یک تعامل بسیار ارزشمند بین هنرمندان خواهد بود.»
این مدرس تئاتر گفت: «در اروپا نیز شاهد این مدل تبادل فرهنگی هستیم و تاثیراتش در جهان را می‌توانیم لمس کنیم. متاسفانه در ایران به دلیل شرایط کمتر پیش می‌آید تا مانند کشورهای دیگر یک نمایش را یک یا دو سال متوالی روی صحنه ببینیم و در شهرهای مختلف بگردانیم و به ناچار به همان 20 یا 30 اجرا بسنده می‌کنیم؛ بنابراین از همین‌جا اعلام آمادگی می‌کنم که با توجه به شیوه نمایش «داغ بارزوها» که معطوف به امکانات صحنه‌ای خاصی نیست. این آمادگی را داریم تا در اقصی نقاط کشور این نمایش را اجرا کنیم.»
راسخراد توضیح داد: «در استان‌ها کار تئاتر سخت‌تر از تهران است و قابل مقایسه با آسانی کار در تهران نیست، چراکه در اکثر استان‌ها به لحاظ برنامه‌ریزی سیستم و سامانه بنیادین و درستی ندارد و به لحاظ سخت‌افزاری، صحنه و امکانات صحنه مناسبی موجود نیست. با این حال خوب است که تبادل و انتشار فرهنگ در ایران بیش از حالا رواج پیدا کند و صرفا محدود به برگزاری جشنواره‌ها نشود.»
این مدیر فرهنگی گفت: «باید از تئاتر استان‌ها حمایت شود. پس از انقلاب بیشتر شهرهای ایران به لحاظ فیزیکی توسعه توسعه چشمگیری پیدا کرده است ولی متاسفانه فضاهای فرهنگی که باید قلب آن شهر باشد، بسیار کم و محدود مانده است و توسعه چشمگیری در این قسمت استان‌ها حتی تهران در نمی‌بینیم.»
کارگردان دو نمایش «داغ بارزوها» و «راند آخر» اضافه کرد: «می‌خواهم از دو بازیگر پیشکسوت شهر یزد، محمدرضا شجریان و مرتضی کوراوغلی تشکر کنم. این دو عزیز هنرمند این روزها با وجودی‌که پا به سن گذاشته و در آستانه هفتادسالگی هستند با نظم و رفتار حرفه‌ای خوش درخشیدند و با انرژی‌ای که هر شب از مخاطبان می‌گیرند، اجرا را به پایان می‌رسانند.»
راسخراد در پایان گفت: «همچنین لازم است از آقای سیدعلیرضا کاظمی که به عنوان یک کارآفرین و تولیدگر اقتصادی در یزد فعالیت می‌کند، به دلیل حمایتی که از فعالیت‌های هنری و فرهنگی در شهر یزد داشته‌اند، کمال تشکر را داشته باشم. در نمایش «داغ بارزوها» نیز دو جوان پرتلاش ایفای نقش کردند. فردین یاوری و حسین زارع مهرجردی از پس همه توقعات و سختگیری‌های کارگردانانه من برای حضور در روی صحنه برآمدند که از ایشان سپاسگزارم و دوست دیرینه‌ام عباس موید به عنوان مدیر اجرا در روزهایی که نتوانستم در تمرین و اجرا حضور داشته باشم، وظیفه سختی را به عهده گرفت که جای بسی سپاسگزاری دارد.»
این نمایش‌ها که کاری از گروه تئاتر راچینه است تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۳ در تالار هنر یزد روی صحنه می‌رود.
