مدیرکل هنرهای نمایشی از هنرمندان نجیب تئاتر قدردانی کرد

به گزارش ایران‌تئاتر به نقل از روابط عمومی اداره‌کل هنرهای نمایشی، روز جهانی تئاتر، عصر روز سه‌شنبه هفتم فروردین، با حضور کاظم نظری (مدیرکل هنرهای نمایشی) و هادی مرزبان (کارگردان پیشکسوت) در تماشاخانه سنگلج، گرامی داشته شد. 

کاظم نظری در این مراسم که پیش از اجرای نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» به کارگردانی فرشید قلی‌پور، برگزار شد، در سخنانی کوتاه گفت: «از هنرمندان نجیب تئاتر تشکر می‌کنم که با وجود همه سختی‌ها چراغ تئاتر را روشن نگه داشته‌اند. دست‌بوس همه این عزیزان هستم و همچنین از تماشاگران عزیز که اصلی‌ترین سرمایه تئاتر ما هستند، سپاسگزارم که در سالن‌های تئاتر حضور پیدا می‌کنند؛ به ویژه در این تماشاخانه که از قدیمی‌ترین سالن‌های اجرای تئاتر کشور است.» 

خاطره‌ای شنیدنی از بازی فردوس کاویانی 

در ادامه این مراسم، هادی مرزبان نیز با تبریک روز ملی هنرهای نمایشی گفت:‌ «وقتی یادی از تئاتر می‌شود، ناخودآگاه به یاد رفتگان آن می‌افتیم. من حتی معتقدم خودِ تئاتر هم مثل هنرمندانِ از دست رفته است که وقتی تمام می‌شود،‌ فقط خاطره‌ای از آن باقی می‌ماند و این خاصیت تئاتر است که هنری زنده است.»

او ادامه داد: «امروز چون روز جشن است، چند خاطره که ذکر آن باعث می‌شود خنده به لب تماشاگر بیاید، تعریف می‌کنم. نخستین اجرای من از متن اکبر رادی به نمایش «پلکان» در سال 63 در مجموعه تئاتر شهر برمی‌گردد که زنده‌یاد فردوس کاویانی در آنجا نقش شخصیت «بلبل» ‌را بازی می‌کرد. در صحنه چهارم، فردوس کاویانی باید لباس مشکی یک مهندس را به تن می‌کرد اما وقتی روی صحنه آمد، متوجه شدم زیپ لباسش باز است. با هزار ترفند، به بازیگر نقش مقابل، ماموریت دادم بدون اینکه تماشاگر متوجه شود، به فردوس کاویانی این نکته را بفهماند. فردوس کاویانی بعد از اینکه متوجه قضیه شد، رو به تماشاگران، زیپش را بالا کشید که این کار باعث خنده آنها شد. در واقع فردوس کاویانی چنان به دیوار چهارم معتقد بود که خود را روی صحنه، بسیار رها و فرو رفته در نقش می‌دید.»

دردسر فراموش کردن دیالوگ‌ها

این هنرمند همچنین با یادی از خاطراتش به عنوان بازیگر روی صحنه تئاتر گفت: «من در دو موقعیت بازیگری روی صحنه، دیالوگ نمایش را فراموش کردم که برای هر بازیگری ممکن است اتفاق بیفتد. یکی در نمایش «رستم و سهراب» ‌به کارگردانی زنده‌یاد مصطفی اسکویی در سال 1347 بود که نقش شاه سمنگان را بازی می‌کردم و نمایشنامه به صورت منظوم بود. در یک صحنه رو در روی رستم قرار می‌گرفتم و باید این دیالوگ را می‌گفتم که «تهمتن امین است» اما  اسم «تهمتن»‌ را فراموش کردم. به جای این کلمه آهنگ زدم و بقیه دیالوگ را گفتم اما در آنتراکت نمایش، رستم دنبال من می‌دوید که مرا کتک بزند!»

او ادامه داد: «موقعیت دوم در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده»‌ حمید سمندریان در سال 1351 بود که نقش مقابل اکبر زنجانپور را داشتم. در این نقش نیز یک دیالوگ یادم رفت و شروع به گفتن دیالوگ‌های بی ربط کردم تا دیالوگ اصلی یادم بیاید، ناگهان از پشت صحنه صدای عصبانیت زنده‌یاد سمندریان را شنیدم که می‌گفت این دیالوگ‌ها چیه داری میگی؟ من با شنیدن صدای زنده‌یاد سمندریان، چنان ترسیدم که دیالوگ اصلی یادم آمد و شنیدم که با خوشحالی می‌گفت «بله! تشر رفتن کار خودش را کرد...» 

خصلت تئاتر، گریه و خنده است

مرزبان، این موارد را جزو بخش شیرین یک اجرا تئاتر برشمرد و افزود: «تئاتر، پر از این خاطرات است که از رفتن همکاران و بازیگران آن ناراحت می‌شویم. سختی‌های تمرین و اجرا هم پس از گذشت چند سال، به شیرین‌ترین بخش زندگی ما تبدیل می‌شوند. خصلت تئاتر،‌ گریه و خنده است مثل خودِ زندگی.»

همچنین، پریسا مقتدی، بازیگر تئاتر و مدیر تماشاخانه سنگلج، در بخش پایانی این مراسم، بخش کوتاهی از پیام روز جهانی تئاتر که به قلم یون فوسه، نمایشنامه‌نویس سرشناس نروژ، نوشته شده است، خواند: «جنگ و هنر متضاد یکدیگرند، همان‌گونه که جنگ و صلح، متضاد یکدیگرند. به همین سادگی، هنرِ تئاتر، صلح است.»

در این مراسم، گروه تئاتر «یاران» به سرپرستی غلامرضا عربی که متشکل از بازیگران نابیناست، به صورت جمعی به بازخوانی چند ترانه قدیمی ایرانی پرداختند.