الهام شعبانی، بازیگر نمایش «خارشتر» با بیان اینکه در تئاتر امروز ایران، جوانان بسیار خوش میدرخشند، ولی جای بزرگان و قدیمیهای این عرصه را هم روی صحنه خالی دانست.
محمد مطهریپور، کارگردان نمایش «زنبور» میگوید در دنیای امروز تماشاگران نیاز به اشکال عجیب و غریب ندارند و علاقه به اشتراک گذاشته شدن زندگیشان با دیگران آنها را به سمت مونولوگ میکشاند.
محمد سلامتی، کارگردان نمایش «غرمپشا و کشتن چراغ» میگوید مفهوم در تئاتر امر بسیار مهمی به شمار میآید اما تئاتر در ابتدا مراوده لذتگونه بین مخاطب و بازیگر است.
علی جهانجونیا، کارگردان نمایش «خاطرات هنرپیشه نقش دوم» با بیان اینکه طراحی صحنه واقعگرایانه جایی در تئاتر ندارد، میگوید نماها، نمادها و نشانههای این تئاتر به وسیله نور و بدن ساخته شدهاند و دکور به معنی تزیین در آن دیده نمیشود و هر چه هست دلیلی برای بودن دارد.
علیمحمد کاظمنیا، نویسنده و کارگردان «گورکن»، میگوید ترس و شرایط انسان امروز که در انقیاد مدرنیته و انحصار تکنولوژی است، از جمله مفاهیمی است که این نمایش به آن میپردازد.
حسن علیکرمی، کارگردان و نویسنده نمایش «گربهجان»، میگوید در اقتباس از داستانی به قلم هوشنگ مرادی کرمانی، حس نوستالژیک اثر را با خاطرات خودش ترکیب کرده و به داستانی جدید رسیده است.